လူငယ္ရွိတယ္ ကဗ်ာအေၾကာင္း ေရာက္သြားတယ္ ဆိုၾကပါစို႔ (၈)

လူငယ္ရွိတယ္ ကဗ်ာအေၾကာင္း ေရာက္သြားတယ္ ဆိုၾကပါစို႔



အဲဒီခြက္ဟာ
အပူခံ အေအးခံ
အရသာလည္းမွန္တယ္။
မ်က္စိတစ္ေထာင္ နားတစ္ေထာင္
ဇင္ေယာ္ေတြရဲ့ ဦးေခါင္းဟာ
ေဆာင္းေရာက္ေတာ့မယ္ ဆိုတာ
မိုးက်ေတာ့မယ္ ဆိုတာ
ေန႔စဥ္ မွန္မွန္ျပတယ္
တည့္မတ္ထားတဲ့ ဦးေခါင္း
အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့ ပံုစံအဆင့္ဆင့္
ငါျပန္ရခ်င္တာ ဒီည
အခုေခါင္းခ်ရမယ့္ အရပ္မဟုတ္သလို
ပ်ံသန္းေနဆဲ ဦးေခါင္း
ပ်က္က်သြားပံု ပံုေသကိုေျမျဖဴနဲ႔ တားၿပီးရင္
အ၀တ္ျဖဴနဲ႔ထုပ္ယူသြားလို႔ ရပါၿပီေလ
ဘယ္အရာမဆို ေဖာက္ခြဲဖို႔ အခ်စ္ေသြးၾကြဆိုင္ကယ္
တကယ့္တကယ္ ကယ္ယူထားတဲ့ ၿမိဳ႕အျပင္ထဲ
မနက္ဖန္ထဲ သြားသြားေနမိတာလည္း
မင္းကိုမေတြ႔ခ်င္လို႔ ဆိုခ်င္ဆို
၁၉ ရာစု ပါရီပံုစံ ပါရမီရွင္ ေတာဘဲၾကီး
ေနာက္ထပ္ ဘာေရးေနသလဲဆိုရင္
မိသားစုက်ဆံုးခန္း ကဗ်ာရွည္ၾကီး ေရးေနသည္ဟု
ခပ္တည္တည္ တည္ခ်င္တယ္
သူက လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ၾကယ္လုေျပး ေက်ာ္ေမႊး
ေခါင္းနဲ႔နံရံလိုေပါ့
ဖိနပ္ဟာ တစ္ဖက္ထဲဆိုရင္ ဘယ္အသံုးက်မွာလဲ
ငါဒဏ္ရာ ရခဲ့တဲ့ေနရာ ငါျပန္လာရမွာေပါ့။ ။

(မ်ားမ်ားျမန္ျမန္ – စိုင္း၀င္းျမင့္၊ ေက်ာ္ေမႊး၊ ၂၀၀၈။)

ၾကယ္ အ "ေတး"

ငါဟာ...
နင့္ေကာင္းကင္..အစြန္အဖ်ားက
အမႈန္အမႊား..ၾကယ္စင္တစ္စင္းပါ..
ငါ...တလဲ့လဲ့..ထြန္းလင္းရႊန္းပခ်င္သေလာက္
နင္တဖြဖြ..အံု႔ဆိုင္းမိႈင္းရီ..ခဲ့..

ငါ့..ခမ်ာ
ေျဖဆိုခြင့္ မရတဲ့..စာျပန္ပြဲမွာမွ..
အမွတ္ရာျပည့္ ရခ်င္ေနသူေလ..
ရာသီဥတုကို အလုိက္သိတတ္လြန္းျပန္လို႔
ရြယ္႐ံုနဲ႔..ကြဲခ်င္ေနတဲ့..အိုးတစ္လံုးလိုမ်ိဳး
ငါ့..ရင္ဘတ္ကိုငါ..႐ိုေသသိမ္းဆည္းခဲ့..

ငါက..
နင့္ေစာင္းႀကိဳးမွ်င္ကိုမွ..တလြင္လြင္ ခ်ိဳျမခ်င္သူေလ..
မွတ္တိုင္ေပ်ာက္ေနတဲ့ ခရီးကို..တက္စီးလာခဲ့မိလိုက္တာ
ေရြးခ်ယ္မႈေတြပဲ...မွားယြင္းခဲ့တာလား...
(မဟုတ္ဘူး)
ေရြးခ်ယ္မႈေတြက..ငါ့ကို..မွားယြင္းသြားခဲ့တာ..
ငါ့ ကို...ခ်ိဳးဖဲ့..ဖူးပြင့္ပါ..
ငါ့ ကို...ဆုတ္ျဖဲသစ္လြင္ပါ..
ငါ့ ကို...ခပ္ယူခ်မ္းေျမ့ပါ..
ငါ့ကိုယ္ငါ..က်စ္ခဲထားေလသမွ်..
ဘယ္သူ႔ကို..ေ၀မွ် ေၾကကြဲရမလဲ..
ပြဲမစခင္ကတည္းက..ေျခေခါက္ ေခ်ာ္ႏွင့္ၿပီးသား..
ဘယ္ေလာက္ ဆိုး၀ါးထားသလဲကြယ္..

ငါ့..ေဆးဘက္၀င္ အလြမ္းခါးခါးႀကီးေတြန႔ဲ
နင့္ဘ၀ကို..မေလးလံေစဖို႔
ငါ့စည္းမ်ဥ္းနဲ႔ငါ..ေဘာင္ခပ္ၾကပ္က်ဥ္း..
ငါ့သက္ျပင္းနဲ႔ငါ...ဆင္းရဲတြင္းနက္ခဲ့

တကယ္ပါ...
နင့္..သံသရာအထိ..အေႏွာက္အယွက္ေနမလား...
ငါ့ဆုေတာင္းကိုငါ....ေရြးခ်ယ္ေမွာင္မိုက္ေပါ့...

ငါ့..ရူးသြပ္မႈေတြ..နင္..ေမာင္းႏွင္ခဲ့တာ..
ငါ့..နက္ရိႈင္းမႈေတြ..မိုးလို..ရြာမျပႏိုင္္ေပမယ့္...

ငါ့..ဘက္က..ၿပိဳက်သြားေလသမွ်
နင့္..ဘက္..မွာ..ေသာင္..ထြန္း..ပါ..ေစ..သား...။ ။


အိျႏၵာ

၂၀၀၃ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ၊ျမားနတ္ေမာင္မဂၢဇင္း (အမွတ္-၁၃၄)

စစ္ပြဲကုိ ခဏရပ္ပါ

`အုိ ေဂ်ရုရွလင္သားတုိ႔
သင္တုိ႔၏
ကေလးငယ္တုိ႔အတြက္စုိးရိမ္ပူပန္လင့္ကုန္ေလာ့´

ခရစ္ေတာ္

ခဏေလးရပ္တန္႔ၾကည့္ပါ
အသက္ေပါင္းမ်ားစြာသက္သာရာရပါလိမ့္မယ္။
တုံ႔ၿပန္မယ္ဆုိတဲ႔ ရန္ေၾကြးက
ႏွလုံးေသြးေတြကုိဆူပြက္ေစလိမ့္မယ္။
ေကာင္းကင္မွာက မီးခုိးလုံး
ေၿမၿပင္မွာက အပ်က္အစီးပုံ
ေလထုထဲမွာက ေသြးညွီန႔ံနဲ႔
ယမ္းေညာ္န႔ံ
စစ္ပြဲဟာ ငရဲဘုံကုိ ဂါဇာအထိကုိလွမ္းေခၚရဲ႕
စစ္ပြဲကုိခဏရပ္လုိက္ပါ…
အသက္ရွင္လွ်က္လူေတြကုိအသက္ရႈဖုိ႔အတြက္
စစ္ပြဲကုိခဏရပ္လုိက္ပါ
ေသဆုံးခဲ့သူေတြအတြက္ငုိေၾကြးဖုိ႔အတြက္
စစ္ပြဲကုိ ခဏရပ္ေပးပါ
ကေလးငယ္ေလးေတြေက်ာင္းၿပန္တက္ဖုိ႔
စစ္ပြဲကုိ ခဏရပ္ေပးပါ
သက္ၾကီးရြယ္အုိေတြကုိ ေဘးလြတ္ရာပုိ႔ဖုိ႔
စစ္ပြဲကုိ ခဏရပ္ေပးပါ
မိန္းမေတြကုိ ေရြ႕ေၿပာင္းေပးဖုိ႔
စစ္ပြဲကုိ အၿမဲရပ္လုိက္ပါေတာ့
ဘာသာတရားေပါင္းစုံရဲ႕
ငရဲဘုံတံခါးမၾကီးေတြကုိပိတ္ၿပစ္ဖုိ႔အတြက္။

မုိးလႈိင္ည

အမ်ိဳးသားမွတ္ပံုတင္ေပ်ာက္ဆံုးျခင္း

ကြၽန္ေတာ့္ညီက ေျပာတယ္၊ သူ႕မွတ္ပံုတင္ေပ်ာက္သြားတယ္၊ ကိုယ့္ကို’ကိုယ္’ ျဖစ္ေၾကာင္း
ျပဠာန္းထားတဲ့ အရာကိုေတာင္ ေပ်ာက္ပ်က္ရတယ္လို႔၊ သူ႔ေပါ့ဆမႈေၾကာင့္လား၊ ဒါမွမဟုတ္
သူကိုယ္တိုင္ ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ခဲ့တာလား၊ ဘယ္အခ်ိန္ေလာက္ကတည္းက ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့တာလဲ၊ အဲဒါကေတာ့ လွ်ိဳ႕၀ွက္စြာေပ်ာက္ဆံုးေနၿပီဗ်တဲ့ သူ႕ရဲ႕ထင္ရွားသည့္အမွတ္အသားပါ၀င္တဲ့ သက္ေသခံအရာ၀တၲဳေလ၊ အဲဒါကို သူ႕မိသားစု၀င္ေတြကို ထုတ္ေျပာေတာ့ အေဖက ငါမသိဘူးတဲ့၊
ဒီမွာ ငါ့စာရြက္စာတမ္းေတြနဲ႔ငါေတာင္ ဟိုေပ်ာက္ဒီေပ်ာက္ ျဖစ္ေနတာတဲ့၊ မင္းတို႔လည္း
အရြယ္ေရာက္ၿပီ၊ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ထိန္းသိမ္းတတ္သင့္ၿပီတဲ့၊ ကြၽန္ေတာ့္ညီက ျပန္ေျပာတယ္၊
အစက အဲဒါအေဖထိန္းသိမ္းခဲ့တာပဲ၊ အေဖ့လက္ထဲ ေနာက္ဆံုးအပ္ခဲ့တာပဲ၊ ေအး ဒါေပမယ့္
အခု ငါလည္းအသက္ႀကီးၿပီ၊ ငါ့အမွတ္အသားလည္း သိပ္မေကာင္းေတာ့ဘူး၊ တစ္အိမ္လံုးက မင္းတို႔ကိစၥေတြကို တစ္ခ်ိန္လံုးငါ့ေခါင္းထဲထည့္မထားႏိုင္ဘူးကြတဲ့၊ ထံုးစံအတိုင္း ဗီရိုအေဟာင္းေတြပါမက်န္ ႏိႈက္ခြၽတ္ရွာေဖြၿပီးတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္အေမကေတာ့ အဲဒါမ်ားလားတဲ့၊
သူမလက္ထဲမွာ ကဒ္ျပားတစ္ခု(သို႔)လူတစ္ေယာက္ကို ထုိလူျဖစ္ေၾကာင္း အမွတ္အသားမ်ားနဲ႔တကြ ထိုလူပံုနဲ႔ ဓမၼဓိဠာန္က်က်တင္ျပထား(တယ္ထင္ရ)တဲ့အရာကို ကိုင္ထားရင္းေမးတယ္၊
ကြၽန္ေတာ့္ညီက တစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ဟာပဲ၊ ဒါေပမယ့္မဟုတ္ဘူးတဲ့၊ အခုေပ်ာက္ေနတာ ၁၈ႏွစ္ျပည့္ၿပီးတဲ့ဟာတဲ့၊ ကြၽန္ေတာ့္အေမက ဘယ္လုိဘယ္လို ဒါလည္းသားပဲေလ၊ အခုသား သံုးလို႔မရဘူးလားတဲ့၊ ကြၽန္ေတာ့္ညီက အသက္ကလြဲလို႔ အကုန္အတူတူပါပဲတဲ့၊ ဒါေပမယ့္ ဒီအသက္အရြယ္ကပဲ ဘာမွမတူေတာ့တာကို ျပေနတယ္ထင္တာပဲတဲ့၊ အဲဒီတုန္းက ထင္ရွားသည့္ အမွတ္အသားေတာင္ အခု သိပ္မထင္ရွားေတာ့ဘူးတဲ့၊ အေမက ဓါတ္ပံုေဆးသားပ်က္ေနလို႔လားတဲ့၊ အခုေတြ႕ထားတာ ငယ္ငယ္တုန္းကဟာပဲေလ၊ သားေပ်ာက္ေနတာ ဘယ္တုန္းကဟာလဲတဲ့၊ ကြၽန္ေတာ့္ညီက ေနပါဦးအေမရာ၊ အခုဟာက ကြၽန္ေတာ္အလုပ္ေလွ်ာက္ရာမွာ ျပရမွာတဲ့၊ ကြၽန္ေတာ့္ညီမ ကြၽန္ေတာ့္ညီရဲ႕အစ္မက ငါ့တုန္းက ငါဘယ္သူဘယ္၀ါရဲ႕သမီးလဲဆိုတာ အလုပ္ရွင္က သိေနလို႔ အဲဒါမလိုအပ္ဘူးတဲ့၊ နင္လည္း ဘယ္သူဘယ္၀ါဆိုတာ ေျပာျပလိုက္ေပါ့တဲ့၊
ကြၽန္ေတာ့္ညီက ကြၽန္ေတာ့္ကိုလည္း သိေတာ့သိၾကတယ္ ဒါေပမယ့္ အခုဟာက မွတ္ပံုတင္နဲ႔တကြ ေလွ်ာက္လြာတင္ရမွာတဲ့၊ အက်င့္စာရိတၲေကာင္းမြန္ေၾကာင္းက ျပန္လုပ္ယူလို႔လြယ္တယ္တဲ့၊ အဲဒီလက္တစ္ဖ၀ါးစာကဒ္ျပားေလးက ဒီလိုညတြင္းခ်င္း မရဘူးတဲ့၊ ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္တယ္ေလ၊ လူတစ္ေယာက္/ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကိုယ္ေရးရာဇ၀င္ေတြ ရွာေဖြစုစည္းရတာ လြယ္ေတာ့ ဘယ္လြယ္မလဲ၊ အခု ကိုယ့္မိသားစု အခ်င္းခ်င္းေတာင္ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ လက္ရွိသက္ေသျပႏိုင္တာကို ျပန္ေတြ႕ေအာင္မရွာႏိုင္ၾကတာပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ၾကက္ေျခနီအဖြဲ႕၀င္ ျဖစ္ခ်င္တာက်ေတာ့ သူ႕သူငယ္ခ်င္းေဒၚေလးဆီသြားရံုပဲတဲ့၊ အဲဒါကြၽန္ေတာ္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အဲဒါကြၽန္ေတာ့္မိဘ၊ အဲဒါကြၽန္ေတာ့္အလုပ္အကိုင္၊ အဲဒါ ကြၽန္ေတာ့္ထင္ရွားသည့္အမွတ္အသား၊ အဲဒါ ကြၽန္ေတာ္ ကိုးကြယ္သည့္ဘာသာဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္သြားေျပာရံုနဲ႔ သူတို႔အသိမွတ္ျပဳလက္မွတ္ထိုးေပး လိုက္လို႔မွ မရဘဲ၊ အဲဒီကိုယ့္ကို မွတ္ပံုတင္ရဖို႔ဆိုတာ ခဲယဥ္းတယ္ေလ၊ ကြၽန္ေတာ့္ညီမက ပလတ္စတစ္ေလာင္းဖို႔ ပိုက္ဆံမရွိလို႔လားတဲ့၊ မိတၲဴဖိုးမတတ္ႏိုင္လို႔လားတဲ့၊ ကြၽန္ေတာ့္ညီက ဘယ္သူမွလည္း နားမလည္ၾကပါလားတဲ့၊ ကြၽန္ေတာ္ဘယ္သူဘယ္၀ါဆိုတာ သူတို႔က ကြၽန္ေတာ့္ကို အဲဒီကဒ္ျပားနဲ႔ တူမတူ ယွဥ္ၾကည့္ၾကမွာ၊ အဲဒါမပါဘဲနဲ႔ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္အမာရြတ္ကိုထုတ္ျပ အဲဒါ ကြၽန္ေတာ္ပဲေပါ့လို႔ ေျပာရင္ေတာင္ ဘယ္မွာမွ ၀င္ခြင့္ရမွာမဟုတ္ဘူးတဲ့၊ ကြၽန္ေတာ္ ဒီႏိုင္ငံသားဆိုတာလည္း စီစစ္သူတို႔က လက္ခံၾကေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးတဲ့၊ ကြၽန္ေတာ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ဆိုတာကိုျပဖို႔ ခက္ၿပီ၊ အဲဒါ ဘယ္ေလာက္အေရးႀကီးလဲတဲ့၊ ကြၽန္ေတာ္အမွန္တကယ္ ေပ်ာက္ဆံုးေနၿပီဗ်ာတဲ့၊ အေဖက ဒါနဲ႔ အိမ္ေထာင္စုစာရင္းေရာ ဘယ္မွာလဲတဲ့၊ ကြၽန္ေတာ့္ညီက မသိေတာ့ဘူးအေဖရာ ကြၽန္ေတာ့္ေပ်ာက္ဆံုး ေနတာေလးသာ ေတြ႕ရင္ေျပာၾကပါတဲ့။ ။

ေမာင္ယုပိုင္
၂၀၀၈၊ ဒီဇင္ဘာ။

ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ကတိကဝတ္မ်ား

ေရာ္ဝါရြက္တို႔တြင္
ငါ႔နာမည္ကားအခါခါထပ္ေန၏
ငါသည္ ေလႏွင့္အတူ ေႂကြေလၿပီ။

စကၠန္႔လက္တံမ်ားႏွင့္အတူ
တြဲခိုေနခဲ့ေသာ စိတ္မ်ားကား
တဖ်တ္ဖ်တ္ခတ္လ်က္
အို မိတ္ေဆြမ်ား
သင္တို႔လာခဲ႔သလုိကား
ငါလည္းလာခဲ့သည္
မွန္၏
သို႕ေသာ္
သင္တို႔ျပန္သလိုေတာ့
ငါမျပန္လို
ငါ႔ကို ယံုၾကည္ကိုးစားမႈနည္းသူဟု
သင္တို႔ဆိုလိုကဆို။

ေလာကရဲ႕ရင္ခြင္ထဲမွာ ေခါင္းတိုးဝင္ၿပီး
ငိုခ်င္ရာငိုခြင့္ရေသာအရြယ္ မဟုတ္ေတာ့
ကိုယ္တတ္ႏိုင္တာေလးနဲ႔တင္
မီးေလာင္ေနလည္း တေယာထိုးေနႏိုင္ပါရဲ႕

ႏြမ္းေၾကခဲ့ေသာ ငယ္ဘဝ ငါ႔ေႏြရက္မ်ားတြင္
ငါ႔ဓါးသြားမ်ား မထက္ျမၾက
ငါ႔ေသြးမ်ား မရဲၾက
ငါ႔စကားမ်ားလည္း မစူးရွၾကပါ
ငါ႔အသက္ဓါတ္မ်ား အင္အားႀကီးမားၾကေသာေၾကာင့္
လြယ္လြယ္ႏွင့္ ငါ႔ကို စြန္ခြာမသြားခဲ့
သို႔ႏွင့္ ငါလည္း ပင္ပန္းဆင္းရဲစြာ

ငါ႔လက္ဖဝါးမွာ ဓါးလည္းရွိသည္
ငါ႔လက္ဖဝါးမွာ ပန္းမ်ားလည္းပြင့္သည္
ငါ႔လက္ဖဝါးက ေဆာင္းတြင္းၿဖစ္သလို
ငါ႔လက္ဖဝါးက ရင့္သီးေသာ ေႏြေလပူလည္းျဖစ္သည္

တစ္ခုေသာ ညကာလတြင္
လမင္းသည္ ငါ႔အဖို႔ရာ ေအးျမဖူးသည္
ငါတမ္းတပါ၏ခ်စ္သူ
လမ္းမ်ားေပ်ာက္ဆံုးေသာအခါ
လူဟာ နားခိုရာ ဒါမွမဟုတ္ အလင္းေရာင္ကို
တမ္းတၿမဲ ျဖစ္ပါ၏

ေျမပံုသည္ လမ္းကိုၫႊန္းေသာ္လည္း
ခရီးသည္က မ်က္ကန္းျဖစ္သည္
ေခါင္းေလာင္းသံမ်ား ဆူေဝစြာ အခ်က္ေပးၾကေသာ္လည္း
ငါ႔နားမ်ားက ေလဟာနယ္ထဲ ေရာက္ေန၏
ငါ႔အိပ္မက္မ်ားကား သံုးဆယ့္တစ္

လမ္းမ်ားမဆံုးႏိုင္ေသာအခါ
ေမွ်ာ္လြန္းေသာ မ်က္လံုးမ်ား ျပာေဝလာတတ္သည္
မိတ္ေဆြမ်ား
ကၽြန္ေတာ္ေခါင္းငံု႔ေနသည္ကို
ရင္မဆိုင္ဝံ့ေသာေၾကာင့္ဟု
သင္တို႔ ထင္ျမင္ေနခဲ့ပါသလား

ေနသည္
အေရွ႕မွထြက္ၿပီး အေနာက္သို႔ဝင္ခဲ့သည္
ကၽြန္ေတာ္တို႔က
ထိုေနကိုၾကည့္ၿပီး အခ်ိန္ကိုသတ္မွတ္သည္
ကိုယ့္အလုပ္ ကိုယ္မလုပ္ဘဲ
သူမ်ားကို ဂရုတစိုက္လုပ္သူမ်ားတြင္
လူသည္ အဆိုးဝါးဆံုး သတၱဝ ါတစ္မ်ိဳးပင္ျဖစ္သည္ဟု
ကၽြႏ္ုပ္ဆိုခဲ့လွ်င္
သင္တို႔အားလံုးလည္း ျငင္းမည္မဟုတ္။


လင္းဆက္
အိုင္ဒီယာမဂၢဇင္း (ႏိုဝင္ဘာ)

မဒမ္ဇင္နီယာရဲ႔တစ္ေန႔တာကပဲြ

မဒမ္ဇင္နီယာဟာ
ဘုရားသခင္က သူ႕ကိုဖန္ဆင္းထားတယ္ဆိုတာယုံတယ္
ဘုရားသခင္ေျပာတဲ့အတုိင္းေနထုိင္တယ္
ဘုရားသခင္သတ္မွတ္ထားတဲ့အတုိင္းစားေသာက္တယ္
ဘုရားသခင္ အလုိအတိုင္းျပဳမူေဆာင္ရြက္တယ္
ဘုရားသခင္ မလုိလားတာဆုိရင္
မဒမ္ဇင္နီယာက သူနဲ႔မပတ္သက္သလုိေနလိုက္တာပဲ
မဒမ္ဇင္နီယာ မၾကာခဏဖ်ားနာေလေလ
ဘုရားသခင္ကို ပိုၿပီးဆုပ္ကိုင္ေလေလ
ဘုရားသခင္သာ မဒမ္ဇင္နီယာဘ၀မွာရွိရင္ အရာအားလုံးကိုျငင္းပယ္ရဲတယ္
ဘုရားသခင္ရဲ႕ အရိပ္မွာ ဘုရားသခင္ အလိုအတုိင္းသာေနရရင္ ၿငိမ္းခ်မ္းမယ္လုိ႕ယုံတယ္
မဒမ္ဇင္နီယာ ဘုရားသခင္ကိုအားကိုးၿပီးေနလာခဲ့တာ
သုံးဆယ္တစ္ႏွစ္ေတာင္ရွိၿပီေပါ့
ဘုရားသခင္က မဒမ္ဇင္နီယာကို သမီးေလးတစ္ေယာက္ေပးတယ္
စာအုပ္ဆုိင္ေလးတစ္ဆုိင္ဖြင့္ေပးတယ္
အသားနည္းနည္းပါတဲ့စြပ္ျပဳတ္ေပးတယ္
မဒမ္ဇင္နီယာရဲ႕ အေသြးအသားထဲမွာ ရမၼက္မရွိေတာ့ဘူး
မဒမ္ဇင္နီယာရဲ႕ တစ္ကိုယ္လုံး ဘုရားသခင္နဲ႔တည္ေဆာက္ထားတယ္
မဒမ္ဇင္နီယာရဲ႕ ၀ွက္ဖဲခ်ပ္တုိင္းဟာ ဘုရားသခင္ပဲ
လူေတြက ဘုရားသခင္ကို မေထမဲ့ျမင္ျပဳေနၾကတယ္လို႕လည္းယူဆတယ္
မဒမ္ဇင္နီယာရဲ႕ဘုရားသခင္ကေတာ့
သူ႕ မိတ္ေဆြေတြၾကားမွာ အေတာ္ကေလးေရပန္းစားပ
၀ိုင္အရက္လုိ ယဥ္ေက်းသူေတြကေန
လိင္မႈကိစၥလို ပြင့္လင္းသူေတြအထိေေပါ့
မဒမ္ဇင္နီယာကို ေလ့လာသူေတြက
မဒမ္ဇင္နီယာရဲ႕ တစ္ေန႕တာကပဲြမွာ
မဒမ္ဇင္နီယာတစ္ေယာက္ထဲ ကေနတာကလဲြၿပီး ဘာမွမရွိပါဘူးတဲ့
မဒမ္ဇင္နီယာရဲ႕ ေျခလက္လႈပ္ရွားဟန္ထဲမွာ
တစ္စုံတစ္ေယာက္ရွိေနပုံရေပမယ့္ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကိုမျမင္ရဘူး
အဲဒီတစ္စုံတစ္ေယာက္ကလည္း ဘုရားသခင္ပါပဲတဲ့
မဒမ္ဇင္နီယာဟာ တစ္ခါတစ္ေလ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္သီခ်င္းညည္းေနတတ္တယ္
တစ္ခါတစ္ေလ ရုပ္တုေလးတစ္ခု ခ်ထားသလို ေငးငိုင္တိတ္ဆိတ္ေနတတ္တယ္
မဒမ္ဇင္နီယာရဲ႕အေတြးထဲမွာ စိတ္ကူးအိပ္မက္ေတြထဲမွာ
ဘ၀ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြထဲမွာ
ဘုရားသခင္နဲ႔ကင္းကြာသြားတဲ့အခ်ိန္ဆိုတာမရွိခဲ့ဘူး
မဒမ္ဇင္နီယာရဲ႕တည္ရွိမႈမွာ
လူအျဖစ္တည္ရွိမႈဟာ လုံးလုံးေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီး
ဘုရားသခင္ရဲ႕ တည္ရွိမႈသာက်န္ေတာ့တယ္
မဒမ္ဇင္နီယာဟာ ဘုရားသခင္နဲ႔ႏုိးၿပီး ဘုရားသခင္နဲ႕အိပ္ရာ၀င္တယ္
ဘယ္လိုလူႀကီးလူေကာင္းတစ္ေယာက္အတြက္မွ
မဒမ္ဇင္နီယာဟာ ဦးထုပ္ကေလးေဆာင္းၿပီး ဂါ၀န္ကေလးမၿပီး
ႏႈတ္ခမ္းေဆးထူထူတင္ၿပီး ရွိရွိသမွ်ႏူးညံ့မႈေတြနဲ႔ေတြ႕ထိၿပီး
ရင္ခုန္ဖို႕ေကာင္းတဲ့မိန္းမတစ္ေယာက္မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး
မဒမ္ဇင္နီယာရဲ႕လေရာင္နဲ႔တူတဲ့ႏုိ႕ရည္ဟာ
သူ႕သမီးေလးႀကီးျပင္းလာကတည္းက ခမ္းခဲ့ၿပီ
မဒမ္ဇင္နီယာရဲ႕ မ်က္လုံးမွာ မီးနဲ႔တူတဲ့ဆဲြေဆာင္အားေတြေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီး
ထိတ္လန္႕ေျခာက္ျခားဖြယ္ ၿငီးေငြ႕စိတ္ပ်က္မႈသာ က်န္ရွိေတာ့တယ္
မဒမ္ဇင္နီယာဟာ သံေခ်းအထပ္ထပ္တက္ေနတဲ့ စက္အပ်က္တစ္လုံးကို
ဘာကိုမွ ထက္ထက္သန္သန္ မရွိေတာ့ဘူး
အကယ္၍မ်ား ခင္ဗ်ားအေနနဲ႔
မဒမ္ဇင္နီယာကို ဘုရားသခင္လက္က ကယ္တင္ခ်င္တယ္ဆုိရင္
ခင္ဗ်ားမွာ ပိုက္ဆံရွိရုံနဲ႔မျဖစ္ဘူး
ဘုရားသခင္အေၾကာင္းသိမွျဖစ္မယ္
ဘုရားသခင္ကို သိျခင္းဟာ မဒမ္ဇင္နီယာကိုသိတာနဲ႔အတူတူပဲ
သူ႕ကုိခင္ဗ်ားျမင္ေနတာက ကလပ္မွာေတြ႕ေနက် မိန္းမတစ္ေယာက္ထက္ဘာမွမပိုဘူး
သူက ခင္ဗ်ားကို ကေဖးဆုိင္ရဲ႕ ေထာင့္တစ္ေထာင့္မွာ
ဟမ္ဘာဂါမုန္႕အေၾကာင္းေျပာမွာမဟုတ္ဘူး
ဘုရားသခင္ရဲ႕ေလသံအတုိင္း
ခင္ဗ်ားျပင္းပ်ေနတဲ့ဦးတည္ခ်က္ကို တိရစာၦန္တစ္ေကာင္လိုရႈံခ်ပစ္လိမ့္မယ္
ဘုရားသခင္ကိုေက်ာ္လြန္ၿပီး သူ႕ဆီက ဘာဆႏၵ ဘာႏူးညံ့မႈမွ
ခင္ဗ်ားရယူႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူး
မဒမ္ဇင္နီယာဟာ လူ႕ဘ၀ဆုိတဲ့ ဒုကၡသည္စခန္းႀကီးမွာ
လိင္မႈဆုိင္ရာကလဲြၿပီး အကုန္ျဖည့္ဆည္းေပးေနတဲ့ တာ၀န္ေက်ပြန္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္
မဒမ္ဇင္နီယာရဲ႕တစ္ေန႕တာကပဲြထဲမွာ
မၾကာမၾကာ ပါ၀င္ပတ္သက္ေနရသူတစ္ေယာက္
အေနနဲ႔ေတာ့ ေတြးမိႏုိင္တာတစ္ခုရွိတယ္
ငန္းတစ္ေကာင္လုိေသြးသားဆူၿဖိဳးေနေသးတဲ့မိန္းမတစ္ေယာက္အေနနဲ႔
ဘုရားသခင္အေပၚ ဒီေလာက္ယုံၾကည္သက္၀င္သြားေလာက္ေအာင္
ဘယ္လုိဒုကၡတရားေတြက လမ္းျပေခၚေဆာင္သြားသလဲဆုိတာကိုေလ
ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ကမာၻႀကီးဟာ မဒမ္ဇင္နီယာဆီက ေနာက္ဆုတ္သြားေခ်ေပါ့
တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္လက္တဲြတဲ့လူ႕အဖဲြ႕အစည္းဟာ
မဒမ္ဇင္နီယာကို စြန္႕ခြာသြားေခ်ေပါ့
နာရီေတြကို ေနာက္ျပန္လည္ေနတဲ့ေဆးရုံတစ္ရုံမွာ
မဒမ္ဇင္နီယာတစ္ေယာက္ထဲ ဘုရားသခင္နဲ႔အတူ
သူ႕ရဲ႕ကပဲြကို ဆက္လက္က်င္းပေနေပါ့
္
ပိုင္
idea 100 issue ,၂၀၀၉

ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ရဲ႕လက္ေဆာင္

နံပါတ္တစ္ကုိ One လုိ႕ေခၚရင္
ေနမင္းႀကီးကုိ Sun လုိ႕ေခၚတယ္။

နံပါတ္ႏွစ္ကုိ Two လုိ႕ေခၚရင္
ငါ့တုိ႕ေက်ာင္းကုိ School လုိ႕ေခၚတယ္။

နံပါတ္သုံးကုိ Three လုိ႕ေခၚရင္
ေသာ့ကေလးကုိ Key လုိ႕ေခၚတယ္။

နံပါတ္ေလးကုိ Four လုိ႕ေခၚရင္
တံခါးမႀကီးကုိ Door လုိ႕ေခၚတယ္။

နံပါတ္ငါးကုိ Five လုိ႕ေခၚရင္
စြန္ကေလးကုိ Kite လုိ႕ေခၚတယ္။

နံပါတ္ေျခာက္ကုိ Six လုိ႕ေခၚရင္
ေရကန္ႀကီးကုိ Lake လုိ႕ေခၚတယ္။

နံပါတ္ခုႏွစ္ကုိ Seven လုိ႕ေခၚရင္
စံပယ္ပန္းေလးကုိ Jasmine လုိ႕ေခၚတယ္။

နံပါတ္ရွစ္ကုိ Eight လုိ႕ေခၚရင္
ပုဆိန္ႀကီးကုိ Axe လုိ႕ေခၚတယ္။

နံပါတ္ကုိးကုိ Nine လုိ႕ေခၚရင္
ေကာင္းကင္ႀကီးကုိ Sky လုိ႕ေခၚတယ္။

နံပါတ္တစ္ဆယ္ကုိ Ten လုိ႕ေခၚရင္
ေဖာင္တိန္ေလးကုိ Pen လုိ႕ေခၚတယ္။

ေမာင္ေခ်ာႏြယ္
(စတုိင္သစ္၊၂၀၀၇၊ဇြန္လ)

ကဗ်ာနဲ႔ေရးတဲ့ PORTRAIT

လင္းသဏ္ညီ – ။
ဆံပင္ရွည္တယ္၊ စိတ္ရွည္တယ္၊
လက္ေရးနဲ႔ကဗ်ာေရးတယ္။ ကင္းဘတ္စ္ကို ပိရမစ္ပုံလုပ္ၿပီး
ပန္းခ်ီဆြဲတယ္။ မၾကာခဏ ခရီးသြားတယ္၊
အရာရာကို အမွတ္တရရွိတယ္၊

ေအာင္ပိုင္စိုး – ။
အရပ္ရွည္တယ္၊ ဆံပင္ရွည္တယ္၊
ေဘာင္းဘီဝတ္တယ္၊ စကားေျပာျမန္တယ္၊
အေၾကာင္းအရာမ်ားတယ္၊
အဝင္/အထြက္ၾကမ္းတယ္
ကိုယ္ပိုင္အရည္အေသြးနဲ႔ ရပ္တည္ခ်င္စိတ္ရွိတယ္၊

ဧဇံ – ။
အတည္လား၊ အေနာက္လား
မကြဲျပားဘူး၊ လူအမ်ားႀကီးၾကားမွာ
ေတြ႕ရတတ္တယ္၊ စကားအမ်ားႀကီးေျပာတယ္၊
ေပ်ာ္ရႊင္သူျဖစ္တယ္၊

စိုင္းဝင္းျမင့္ – ။
ခ်ိန္ဆၿပီးေျပာတယ္၊
ထိေရာက္အရွိန္ျပင္းတယ္၊
ကမာၻႀကီးတစ္ခုလုံး ဖ႐ိုဖရဲျဖစ္ေအာင္ ေဝဖန္တတ္တယ္၊
ကေလးမ်က္ႏွာရွိတယ္။ လက္ကိုင္ဖုန္းရစက
လူမျမင္ေအာင္ လွ်ိဳ႕ဝွက္ထားတယ္၊

ေမာင္ဖီလာ – ။
အကုန္လုံးတည္တည္တံ့တံ့လုပ္တယ္
ဣေႁႏၵအပ်က္မခံဘူး
လူသားဆန္တယ္၊ အဆင္မေျပရင္ပ်က္ရယ္ျပဳတယ္
ကမာၻကိုသိတယ္၊
ဘိုဟီးမီးယန္းစတိုင္ရွိတယ္၊

ငုအိမ္ထက္ျမက္ – ။
အက်ႌလက္ရွည္ လက္ဖ်ားထိ
ၾကယ္သီးတပ္ဝတ္ၿပီး
ရင္ဘတ္ဟၿပဲနဲ႔
အလ်င္စလိုႏိုင္တယ္
ကဗ်ာကို ဆန္းဆန္းျပားျပားေရးတတ္တယ္
လမ္းအလြန္ေလွ်ာက္တယ္၊

ထြန္းေဝျမင့္ – ။
အရပ္ရွည္လြန္းေတာ့ ဝတ္ထားတဲ့ဂ်င္းေဘာင္းဘီက
ေျခဖ်ားမေရာက္ဘူး၊
မ်က္မွန္တပ္တယ္၊
ေကာက္ေၾကာင္းနည္းနည္းပဲသုံးၿပီး ပုံဆြဲတယ္၊
စားဝတ္ေနေရးဂ႐ုစိုက္တယ္၊
ကဗ်ာကို ‘စတိုင္ယာ’ေရာၿပီးေရးတယ္
အရွိန္ျပင္းျပင္းရြတ္တယ္၊

ဝိုင္ခ်ိဳ – ။
အခ်စ္ကဗ်ာအေရးေကာင္းတယ္၊
အရက္ေသာက္ဖို႔ ဇြဲရွိတယ္၊
႐ုံးတက္ခ်ိန္မွာ တျခားေနရာေရာက္ေနတာ
ေပ်ာ္တဲ့ အယ္ဒီတာ။
တစ္စုံတစ္ခုကို ေၾကာက္႐ြံ႕ေနပုံမ်ိဳးနဲ႔
လုပ္ခ်င္ရာဇြတ္လုပ္တတ္တယ္၊

ေအာင္ရင္ၿငိမ္း – ။
ကဗ်ာကိုလံဘတ္၊
ကဗ်ာ အေသခံဗုံးခြဲသမား၊
စစ္သားဆန္ဆန္ရင္ဆိုင္တတ္တယ္။
စိတ္ႂကြေဆးမသုံးဘဲ အၿမဲစိတ္ႂကြေနတယ္။

မိုးေဝး – ။
ကြ်န္ေတာ္နားလည္တယ္၊
ကြ်န္ေတာ္ နားမလည္ဘူး

လူဆန္း – ။
ျပင္သစ္စကားေျပာတယ္
ဘာေတြအသစ္ရၿပီလဲ ေမးတတ္တယ္
ကိုယ္တိုင္ေမာ္ေတာ္ကားေမာင္းတယ္
ကဗ်ာကလြဲၿပီး/ က်န္တာေရွာ့(ခ္)ရွိတဲ့ပုံ
ခ်ဥ္းကပ္ဖို႔မလြယ္/ လူထူးလူဆန္းတစ္ေယာက္၊

မင္းထက္ေမာင္ – ။
ႏိုင္ငံတကာဆန္ေအာင္ ေနတယ္
ႏိုင္ငံတကာဆန္ေအာင္ ေျပာတယ္
ႏိုင္ငံတကာဆန္ေအာင္ ေရးတယ္
ကဗ်ာကို မသယ္ႏိုင္ေလာက္တဲ့အထိ
အေလးခ်ိန္မ်ားေအာင္ေရးတယ္

ေမာင္စိမ္းနီ – ။
စာေပစစ္စစ္အယ္ဒီတာ၊
စိမ္းတယ္/ နီတယ္
ဘာမဆိုအကုန္ေတာ္လွန္တယ္
ခ်စ္စရာေကာင္းေအာင္ဆဲတယ္၊
မင္းသမီး အင္ဂ်လီနာဂ်ိဳလီလို
လူမႈေရးလုပ္တယ္၊

ဝင္းေမာင္ – ။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းမ်က္ႏွာနဲ႔တူတယ္၊
စိတ္တိုတယ္၊ အစုအေဆာင္းေကာင္းတယ္။
ကဗ်ာအလုပ္ကဆယ္စုႏွစ္သုံးခုစာေလာက္လုပ္ခဲ့ေပမယ့္ လူမသိ
ေဗဒင္အလုပ္က ေလးငါးႏွစ္နဲ႔ လူသိ-ဟု မွတ္ခ်က္ေပးသူ

ဥတၱရာေအာင္ – ။
ေတာင္ေပၚ/ ေတာင္ေအာက္ကိစၥ
အေလးအနက္ထားတယ္၊
အိတ္ထဲမွာ ‘ဘုရားသခင္’ကို ထည့္ၿပီးသြားတယ္၊
ျပဳျပင္ေရးစိတ္ဓာတ္ကဲတယ္၊
ကိုယ္ေပၚမွာ တံဆိပ္မ်ိဳးစုံေတြ႕ရတယ္။
ဆံပင္စည္း၊ နားကြင္း၊ ေဆးမွင္ေၾကာင္၊
အ႐ိုးေခါင္း လည္ဆြဲ၊ အကုန္လုပ္တယ္

ေကမ်ိဳးၿငိမ္း – ။
မဟုတ္မခံ တုံ႔ျပန္တတ္တယ္
ပိုင္းျခားနားလည္တတ္တယ္
အမွားျမင္တတ္တယ္
စကားကို ျပတ္ေတာင္းျပတ္ေတာင္းေျပာတယ္
အုပ္စု/ ဂိုဏ္းဖြဲ႕ကိစၥ လက္မခံ
တစ္ေနရာနဲ႔တစ္ေနရာ သြားလိုက္/ လာလိုက္

ခိုင္ၿမဲေက်ာ္စြာ – ။
တကယ့္ GENTLEMAN
ဘာေရးေရး တရားကိုလက္မလႊတ္
မိသားစုကို အေလးထားတယ္
သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ေနထိုင္တယ္
စကားေျပာ ညင္သာႏူးညံ့တယ္
တစ္ဖက္သားကို နားလည္ညႇာတာအားေပးတယ္

ေအမြန္ – ။
ေသးေသးေကြးေကြးေပမယ့္ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္တဲ့အခါ
အားထည့္တာ ေတြ႕ရတယ္၊
အေမရိကန္အင္ဒီးယန္းေလးတစ္ေယာက္ကို ျမင္ရသလို
လြတ္လပ္တယ္

ဝင္းသူရ – ။
အယ္ဒီတာဆန္တယ္

ေမာင္လင္းယုန္(ရွမ္းျပည္) – ။
ယက္တူရွင္ကိုနဲ႔ ေတြ႕ဆုံဖူးတယ္
ေဆးလိပ္အမ်ိဳးအစားမေရြး မီးခိုးမတိတ္ေအာင္ေသာက္တယ္
စူးစမ္းလိုစိတ္ေၾကာင့္ တစ္ေယာက္ေယာက္က အၿမဲျပန္
ရွင္းျပေနရတယ္။
TRANSLATOR၊ TUTOR၊
‘ေနာက္ဆုံး လင္းယုန္ငွက္တစ္ေကာင္’အေနနဲ႔
အိုမင္းတဲ့အထိ ပ်ံသန္းဆဲ

ေကာက္ႏြယ္ကေနာင္ – ။
ကဗ်ာနဲ႔ဝိညာဥ္ေလာက
ႏွစ္ေလာက ေနထိုင္တယ္၊
လူတစ္ေယာက္ထက္ စီးကရက္တစ္လိပ္၊ မုန္႔တစ္ခု၊
လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္နဲ႔ပဲ အေဖာ္ျပဳထိုင္ေနတတ္တယ္။
႐ုံးခန္းကိုတက္တဲ့ေလွကားဟာေကာင္းကင္ဘုံကို
တက္တဲ့ ေလွကားလို
ေအးစက္ တိတ္ဆိတ္ရွည္လ်ားမည္းေမွာင္ေနတယ္

ဝင္းျမင့္ – ။
စကားနည္းတယ္ စာမ်ားတယ္
အမႈန္အမႊားကင္းစင္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ပါပဲ

ၿငိဏ္းေဝ – ။
PERFORMANCE ေကာင္းတယ္
ေဆြးေႏြးညႇိႏိႈင္းစိတ္မ်ားတယ္
NEW DIRECTION ရွိတယ္
စကားလုံးေတြကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ထားတယ္
စကားလုံးေတြကို လြတ္လပ္ခြင့္ေပးလြန္းလို႔
တစ္ခါတစ္ရံမွာေရးထားတာ မသပ္မရပ္သလို ျဖစ္တတ္တယ္။
ကဗ်ာကို ကမာၻနဲ႔ဆက္စပ္ေပးႏိုင္တယ္
ဆရာဝန္ပုံစံရွိတယ္

ကိုဘုန္း – ။
ကဗ်ာတစ္ဝက္- ဂစ္တာတစ္ဝက္-
အိပ္မက္နဲ႔တူတဲ့ မ်က္လုံးေတြရွိတယ္
ဦးထုပ္တစ္လုံး အၿမဲေဆာင္းထားတယ္

လြန္းဆက္ႏိုးျမတ္ – ။
ေႏြဦးရာသီတစ္ခုမွာ ဂ်ဳံ႐ိုးနဲ႔ရက္လုပ္ထားတဲ့
ခေမာက္တစ္လုံးေဆာင္းလာဖူးတယ္
ဂ်င္းပင္ဝတ္ေျပျပစ္တဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္
ကိုယ့္သေဘာထားကို အထိပါးမခံဘဲ ညင္ညင္သာသာ
တင္ျပတတ္တယ္၊
ေကာင္းကင္ရဲ႕အျပာေရာင္လိုၿငိမ္းခ်မ္းသူ

နီမ်ိဳးထက္ – ။
ကမ္းထရီးဆံပင္နဲ႔ စီးကရက္နဲ႔
ေလသံဝဲဝဲ
ေႏွးေႏွးေကြးေကြး

ခရမ္းျပာထက္လူ – ။
စကားလုံးျပင္းျပင္းထန္ထန္ေတြသုံးတယ္
စာသားမ်ားမ်ားေရးတယ္၊ ကူညီတတ္တယ္၊
နည္းနည္းေျပာျခင္းေနာက္မွာ မ်ားမ်ားေျပာျခင္းေတြ႕ရတယ္
တစ္ခါတေလ စတိုင္က်က်
တစ္ခါတေလ ဖ႐ိုဖရဲ။

တိုးေႏွာင္မိုး – ။
ေရးထားတဲ့ စာရြက္အနားစေတြကို မီး႐ႈိ႕ၿပီး
မဂၢဇင္းတိုက္ကိုပို႔တယ္
ျမစ္ထဲမွာ ကဗ်ာေတြရွိတယ္ဆိုၿပီး ဓာတ္ပုံလိုက္႐ိုက္တယ္
အေလာင္းေကာက္တယ္/ ဂ်စ္ပစီလုပ္တယ္

ေမာင္လင္းရိပ္ – ။
အနက္ေရာင္လက္ဆြဲအိတ္တစ္လုံးပါတယ္
RADIO/ INTERNET/ WEBSITE ေတြ စိတ္ဝင္စားတယ္
တိုးတိုးတိတ္တိတ္ရွိၿပီး
အေရွ႕တိုင္း အေတြးအေခၚကဲတယ္
ကဗ်ာကို လူထုဆီေရာက္ဖို႔ အၿမဲနည္းလမ္းရွာေနတယ္

သွ်ီသူေအာင္ – ။
ကဗ်ာဆရာေတြကို
‘ေကာင္းကင္ဘုံမွာေနထိုင္သူ’နဲ႔
‘ငရဲဘုံမွာ ေနထိုင္သူ’လို႔၊ ႏွစ္မ်ိဳးခြဲရင္
သူ႔ကို ‘ေကာင္းကင္ဘုံ’မွာ ေနထိုင္သူလို႔
ေျပာရပါလိမ့္မယ္

စိုးမင္းေအာင္ – ။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕အလယ္ေခါင္တည့္တည့္ ေနထိုင္တဲ့သူ
တစ္ဖက္တည္း ကင္းၿမီးေကာက္နားကပ္ႏွစ္ခု
မ်က္လုံးတစ္လုံး ျပန္လည္ျပဳျပင္ထားရ
တစ္ခါက ေမာ္ေတာ္ကားတစ္စီး အရွိန္ျပင္းျပင္း ဝင္တိုက္တာခံရသူ
နားထဲမွာ အသံေတြၾကားေနရတယ္ လာေျပာသူ
ဘုရားသခင္
ေတြ႕တိုင္းလည္း သူနဲ႔ကြ်န္ေတာ့္ၾကား ဘုရားသခင္

ေမာင္ေဒး – ။
ဘာသာျပန္တယ္၊ အားရင္အိပ္တယ္၊
အယ္ဒီတာလုပ္လိုက္/နားလိုက္၊
တစ္ခါတေလ ထီးေကာက္နဲ႔၊
COMPUTER – INTERNET သုံးစြဲမႈနဲ႔။
တီရွပ္အနက္မ်ား၊
ဂ်ာနယ္တစ္ခုလုပ္တုန္းကလည္း စာမ်က္ႏွာေတြအနက္
တစ္ေယာက္တည္း ေတြ႕-ေတြ႕တတ္တယ္

တီက်ဴး – ။
‘လူပိန္မ်ားရဲ႕ကလပ္’ဖြဲ႕ဖို႔တိုက္တြန္းဖူးတယ္
ေနာက္ပိုင္း ပန္းခ်ီဆရာျဖစ္သြားတယ္
လူဟာ ပန္းခ်ီကားထဲကပုံစံအတိုင္း

ခ်မ္းမင္းအိမ္ – ။
ေဘာင္းဘီနဲ႔ ဂိုက္ဆိုက္ေကာင္းတယ္
ကုမၸဏီပုံေပါက္တယ္
အယ္ဒီတာလုပ္ရတာ ဝါသနာပါတယ္
သီခ်င္းတညည္းညည္းနဲ႔။ အေပၚယံၾကည့္ရင္
လူ႕ဘဝကို အေပ်ာ္တမ္းေနထိုင္
ေနတဲ့ပုံလို႔ ထင္ရတယ္

သစၥာပိုင္စိုး – ။
အၿမဲတမ္းအထီးက်န္၊
လွ်ိဳ႕ဝွက္နာက်င္ေနတဲ့ပုံမ်ိဳး

ေျပျမင့္ – ။
စစ္သားဆံပင္ပုံစံနဲ႔၊ ေသာကမ်က္ႏွာနဲ႔၊
ေရွ႕လကေတြ႕ေတာ့ ‘ကြ်န္ေတာ္
အလုပ္လုပ္ေတာ့မယ္’လို႔ ေျပာတယ္။
အသက္ ၄၆/၄၇ ေလာက္ရွိၿပီ

ဘုန္းေနသြန္း – ။
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယုံၾကည္မႈအျပည့္ရွိတဲ့၊
ပိန္ပိန္ရွည္ရွည္ ေခတ္လူငယ္တစ္ေယာက္။
တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခ်ိန္ထဲကေန ထုတ္လုုပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္၊
အနည္းငယ္ေအးစက္တာနဲ႔ ျပတ္သားတာရွိတယ္

ၾကည္ေဇာ္ေအး – ။
ကဗ်ာကို ေရႊလို႔သေဘာထားတယ္
တစ္ခုခ်င္းတူးေဖာ္ေရာင္းခ်တယ္
ကုန္သြားရင္ မေရးပဲေနတယ္။
နည္းနည္းအႏၱရာယ္ရွိတယ္

ေမာင္သင္းခိုင္ – ။
ေႏြးေထြးႀကိဳဆိုတယ္
ႏိုင္ငံတကာစံကိုသိတယ္၊ အရက္ကိုခ်စ္တယ္၊
အဖြဲ႕လိုက္ေနတယ္။
တစ္ခါက အထပ္ ၂၀ ကိုဆင္းဖို႔ ဓာတ္ေလွကားထဲ
ကဗ်ာဆရာေတြ ဆန္႔သေလာက္ ေခၚထည့္ေနလို႔
အေစာင့္က အတင္းပိတ္ၿပီး လႊြတ္ခ်လိုက္တယ္

စန္းဦး – ။
ေဟာလီးဝု(ဒ္)႐ုပ္ရွင္ထဲက ဇာတ္ေကာင္
တစ္ေကာင္လို ေအးစက္စက္အၾကည့္ရွိတယ္၊
တစ္ႏွစ္တစ္ႀကိမ္ ခမ္းခမ္းနားနား ညစာေကြ်းၿပီး
ဗန္ဂိုးရဲ႕ ပန္းခ်ီကားေတြ လက္ေဆာင္ေပးသူျဖစ္တယ္
DIGITAL ART, SHORT VIDEO အျပင္
စာအုပ္ထုတ္ေဝသူ၊ ပိုင္ရွင္

လူအိမ္ – ။
မ်ားလာရင္ ကမာၻေပၚမွာ
သူစကားေျပာရမယ့္သူ ႏွစ္ေယာက္ပဲရွိတယ္လို႔၊
ေႂကြးေၾကာ္တတ္တယ္လို႔၊ ၾကားဖူးတယ္။
တစ္ေယာက္က ‘အေမရိကန္သမၼတ’
တစ္ေယာက္က ‘ကုလသမဂၢ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္’

ႏိုင္မြန္ေအာင္သြင္ – ။
အနက္ေရာင္လယ္သာဂ်ာကင္နဲ႔
ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္သမားအျဖစ္ တစ္ခါပဲေတြ႕လိုက္ရတယ္။
လူက က်စ္က်စ္လ်စ္လ်စ္ရွိေပမယ့္၊
သူ႕စာေၾကာင္းေတြက သူ႕ခရီးလိုပဲ လမ္းေၾကာင္းရွည္တယ္၊
ဝက္ဝံတစ္ေကာင္ကို ကိုင္လွဲခ်ႏိုင္တဲ့ ေအးခဲတဲ့ ေဒသကေန
ပစိဖိတ္သမုဒၵရာကို ျဖတ္ဖို႔ႀကံစည္ေနတယ္

ေနမ်ိဳး – ။
ဘုရားသခင္ဟာ
ကမာၻၿဂိဳဟ္ကို စူးစမ္းဖို႔
ၿဂိဳဟ္သားတစ္ေယာက္လႊတ္လိုက္တယ္။
အင္မတန္႐ိုးသားတဲ့အျမင္နဲ႔
အဆန္းျပားဆုံးေတြကို ေတြ႕ရွိေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ခဲ့သူ၊
လူစုလူေဝးကို ေရွာင္ၿပီးေနတတ္တယ္

ေအာင္ခ်ိမ့္ – ။
စကားလုံးအနည္းဆုံးနဲ႔
အထိေရာက္ဆုံးေရးႏိုင္သူ၊
ပါးစပ္က တစ္လုံးေျပာ တစ္လုံးကဗ်ာ ျဖစ္ေနသူ၊
‘ဟန္’ကိုအမ်ားဆုံး တုပခံရသူ၊
‘ေခတ္ေပၚကဗ်ာရဲ႕ ဘုရားသခင္’လို႔ တင္စားခံရသူ
အသားညိဳညိဳအရပ္ရွည္ရွည္နဲ႔
ေျခာက္ေသြ႕ပုံရေပမယ့္၊ ေလးနက္မႈေတြ
ေၾကာက္စရာေကာင္းေအာင္ စိုရႊဲေနသူ

ေဇယ်ာလင္း – ။
ဘာသာျပန္ရာကေန၊ ဘာသာစကားကိုေတြ႕ရွိသြားၿပီး၊
ဘာသာစကားကို အားျပဳေရးတဲ့ ‘ဘာသာစကားကဗ်ာ’ဆိုတာကို
ဦးေဆာင္ေရးသားခဲ့သူ။ ေနာက္ပိုင္း ဘာသာစကားကဗ်ာနဲ႔
ပတ္သက္သမွ် – ေရးသား၊ ေျပာဆို၊ ေဆြးေႏြး၊ သုေတသနျပဳ၊
ပို႔ခ်၊ ျဖန္႔ခ်ီ၊ ကာကြယ္၊ တုံ႔ျပန္၊ အလုပ္အားလုံး အကုန္
လုပ္ေနသူ။

ပိုင္ – ။
ကြန္ေတာ့္အေၾကာင္းကို
အထက္လူေတြေျပာခ်င္ေျပာပါလိမ့္မယ္
ဒါမွမဟုတ္၊ မေျပာဘဲေနပါလိမ့္မယ္

၃-၁-၂၀၀၉ စေနေန႔၊ ညေန ၃း၄၀ နာရီ

ပိုင္
ႏြယ္နီမဂၢဇင္း၊ ေမ၊ ၂၀၀၉

လမ္းေဘး ဘာသာစကား ကဗ်ာ

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဆီမွာေတာ့
သြားၾကားထုိးတံကုိ ရွာေဖြေရးလုိ႔ ေခၚပါတယ္
ပုိက္ဆံမရွိတာကုိ ေရမလန္းဘူးလုိ႔ သုံးပါတယ္
ၿပသနာတက္ေနရင္ တုိင္ပတ္တယ္လုိ႔ ေၿပာပါတယ္
ၿပသနာရွာေနတ့ဲလူကုိ အထုပ္လုိ႔ ေခၚပါတယ္
ကေလကေခ်ကုိစရုိက္လုိ႔သုံးၿပီး
ေအာက္စက္ကုိ ပစၥည္းလုိ႔သုံးပါတယ္
ေကာင္မေလးေခ်ာေခ်ာၿမင္ရင္
ဇယားေလးကမွည့္တယ္လုိ႔ေၿပာၿပီး
ကုိယ့္အိမ္ ကုိယ္ ၿပန္အိပ္တဲ့အခါ
ကုိယ့္ဘိကုိယ္ ၿပန္က်ိဳးတယ္လုိ႔ သုံးစြဲပါတယ္
သူငယ္ခ်င္းကုိသားၾကီးလုိ႔ သုံးႏႈန္းတတ္ပါတယ္
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဆီမွာေတာ့
ေကာ္ဖီေကာင္းေကာင္းတစ္ခြက္ရဖုိ႔ ခုနစ္ႏွစ္ အခ်ိန္ယူရပါတယ္
၀ီစကီေကာင္းေကာင္း တစ္လုံး ရဖုိ႔ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္
ကန္စြန္းပလိန္းတစ္ပြဲရဖုိ႔ ဆယ့္ငါးမိနစ္
အခ်ိန္ယူရပါတယ္ အခ်ိန္္ေပးရပါတယ္
ကမာၻ႔ဖလား ေဘာလုံးၿပိဳင္ပြဲကုိ ၾကည့္ဖုိ႔
အိပ္ေရး၀၀ အိပ္ထားဖုိ႔လုိအပ္လုိ႔
ကုိယ့္ဘိမွာကုိယ္ ေအးေဆး က်ိဳးေနပါတယ္ ။ ။
ၾကည္ေဇာ္ေအး
သရဖူ မဂၢဇင္း ၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၊ ၂၀၀၉

ေျပလည္ရာေျပလည္ေၾကာင္း

ကၽြန္ေတာ္တို႕ဤကဗ်ာ(ဘေလာ့တင္ထားေသာ)စုစည္းမႈေလးအား မူရင္းဘေလာ့မ်ားမွ ကၽြန္ေတာ္တို႕ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ေသာကဗ်ာမ်ားအား အလ်င္းသင့္သလိုကူးယူေဖာ္ျပသြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ဘေလာ့ပိုင္႐ွင္မ်ားအားအသိေပးအပ္ပါသည္။
ကူးယူေဖာ္ျပေသာဘေလာ့နာမည္မ်ားအား အေျခအေနအရ ေဖာ္ျပႏိုင္ျခင္းမျပဳျခင္းအတြက္ အေလးအနက္ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္။
ကဗ်ာေကာင္းေလးမ်ားအား တစ္ေနရာထဲ တစ္စုတစ္ေ၀းထဲ အလြယ္တစ္ကူဖတ္႐ႈႏိုင္ေစရန္ ရည္ရြယ္ရင္းျဖစ္ပါသည္။ အနည္းငယ္လိုအပ္ခ်က္မ်ား ႐ိွႏိုင္မည္ကို သိ႐ိွေသာ္လည္း ဤကဗ်ာ(စုစည္းမႈ)ဘေလာ့ေလးအား ကဗ်ာဖတ္႐ႈလိုသူ ပရိသတ္လက္ထဲ အေရာက္လႊတ္တင္ေပးလိုက္ပါသည္။
ကဗ်ာဘေလာ့ဖန္တီးသူမ်ားအား အစဥ္ေလးစားလွ်က္။

ဖန္တီးတင္ဆက္သူမ်ား

တစ္ေန႔မွ ေမ့မရသူေလးသို႔

လူတစ္ေယာက္မွာ
သူ႔အေၾကာင္း ဒ႑ာရီတစ္ခု
ရွိသင့္တယ္မဟုတ္လား။

အရာရာဟာ
ေၿမၾကီးေပၚတုတ္ေခ်ာင္းနဲ႔ေရးၿခစ္ထားသလို
ၿဖစ္လြယ္ ပ်က္လြယ္ေတြခ်ည္းပါပဲကြယ္။

မင္းတစ္ဘဝလံုး ေၾကကြဲက်န္ရစ္ရေအာင္ဆိုၿပီး
ငါ့ကိုယ္ငါလည္း အဆံုးမစီရင္ရဲ
ဒါဆို
ေသနတ္ေၿပာင္းထဲ ေခ်ာင္းၾကည့္ရင္း
ခလုပ္ႏွိပ္မိတဲ့လူတစ္ေယာက္လို႔
လူေတြ ၿပက္ရယ္ၿပဳ က်န္ရစ္ၾကမွွာေပါ့
ငါ့ရဲ႕ အေကာင္းဆံုးကို ငါလုပ္မၿပီးေသးသမွ်
ဘယ္အရာေပၚမွာမွ
ငါ့ကိုယ္ငါ မပံုခဲ့ႏိုင္ဘူး။

ငွက္တစ္ေကာင္ဟာ
ေကာင္းကင္တစ္ခုတည္းမွာ ႏွစ္ခါပ်ံသန္းႏိုင္ဖို႔
ေနမင္းၾကီးကို တစ္ၾကိမ္ပတ္ရတယ္။

တစ္ေန႔မွ ေမ့မရသူေလးေရ
သည္တစ္ညေနခင္းေလးပဲၿဖစ္ၿဖစ္
အေကာင္းအတုိင္း ထင္က်န္ရစ္ဖုိ႔
ေတာင့္ခံထားရသူပါ။

ငါက ဂ်ဴးလိယက္ဆီဆာလိုပဲ
ကို္ယ့္ရန္သူေတြရဲ႕ စာရင္းကို မွတ္မထားတတ္ဘူး။

ကိုယ္နာမည္ဘယ္သူတုန္းရယ္လို႔
ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ၿပန္ေမးရတဲ့ အခါမ်ိဳးေတြမွာေတာ့
ေသနတ္ေၿပာင္းထဲ ေခ်ာင္းၾကည့္မိၿပန္ရဲ႕။

မင္းဖို႔ ဒ႑ာရီတစ္ခုေပါ့ကြယ္။ ။
ပုိင္စုိးေ၀
ကလ်ာမဂၢဇင္း
ဒီဇင္ဘာ၊ ၁၉၉၇

ရထား

ရထား ဘယ္ေရာက္သြားမလဲ
ရ ထားတာေလးေတြ မစြန္႔ႏိုင္လို္႔
ရထားဟာ အားလံုးကိုသယ္ေဆာင္ထြက္ေျပးသြားတာပါတဲ့
ရထားဟာ ေရွ႕ဆက္တိုးသြားတယ္
ရထား ဘာေၾကာင့္ ေဘးတိုက္မသြားတာပါလိမ့္
ခင္းထားတဲ့ သံလမ္းအတိုင္း တစ္ေက်ာ့ၿပီးတစ္ေက်ာ့
သံလမ္းဆံုးရင္ ရထားဆံုးတယ္
ရထားေရ…
မညည္းေငြ႔ဘူးလား….။

ေန၀ိုင္၀ိုင္
၂၀၀၉ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာ။

တံခါးဖြင့္ထားတယ္ တြန္း၀င္လာခဲ့

အေရွ႕အရပ္ကုိ ေမွ်ာ္ေနရင္း အေနာက္အရပ္မွာ ေမွာင္သြားတယ္ နာရီဟာ ပြင့္ထြက္မတတ္
လက္ဖ်ားခ်င္းထိခတ္လုိက္႐ုံ လက္ေခ်ာင္းခ်င္း တုိ႕ထိလုိက္႐ုံ အာ႐ုံေၾကာမ်ား ပူေႏြး႐ုန္းႂကြ
တစ္ဖက္ကမ္းမွ တစ္ဖက္ကမ္းေရာက္ဖုိ႕ ေရွ႕လူေတြလည္း ဒီလမ္းကုိ ျဖတ္သြားၾက လားရာဟာ
လာရာလမ္းအတုိင္း ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကေၾကးဆုိရင္ ေခါင္းကုိ ဘယ္ မွ ညာ၊ ညာမွ ဘယ္
ယမ္းပစ္လုိက္မယ္ ဒီမွာ မ်က္စိမိွတ္ၿပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ႏွိပ္စက္ေနတာ
အိပ္ယာထက္မွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာ
ဘာလုိ႕ေခၚမလဲ လက္ေကာက္၀တ္ကုိ လွည့္ကစားေနတာ၊ သပြတ္အူတုိင္လည္သြားတာ
မ်က္ႏွာမွာ သနပ္ခါးဘဲၾကား ႏႈတ္ခမ္းနီေလး ဘာေလးဆုိးၿပီး နားကပ္ေလး ဘာေလး ၀တ္ၿပီး
စုိက္ၿပီ ဆုိမွေတာ့ တည့္တည့္မတ္မတ္ေပါ့
ေရာက္လာၿပီဆုိရင္ ဖမ္းသာ ဆြဲထားလုိက္ အပုိေတြ
ေျပာစရာမလိုဘူး ဒီေန႕ ဒီအခ်ိန္ ဒီေခတ္ႀကီးထဲ
ေျမနီလမ္းကေလး၊ အေၾကာ္တဲကေလး၊ ဗာဟီရကိစၥေတြ
ကန္ေရျပင္ဟာ ေငးလုိ႕ သိပ္ေကာင္းတယ္ ေမွာ္ေတြ ဒုိက္ေတြ
ေပကလပ္ ေပကလပ္ မ်က္ႏွာေပးနဲ႕ ထဲထဲ၀င္၀င္ သိလားၿပီဆုိရင္
စြန္႕ခြာသြားဖုိ႕ ျပင္ေတာ့တာပဲ ခ်ပ္ခ်ပ္ယပ္ယပ္
ခ်ပ္၀တ္တန္ဆာဟာ ခ်ပ္ခ်ပ္ယပ္ယပ္
မင္းေလးဟာ ဖ်တ္ဖ်တ္လတ္လတ္ ခ်ပ္ခ်ပ္ယပ္ယပ္
ႏွင္းဆီ
တံပုိး
အခ်စ္
အကၡရာ
တရစ္ၿပီးတရစ္ တုိး၀င္သြားတဲ့အခါ ေရပန္းအစားဆုံး
ေရေမႊး ပုလင္းဟာ အစကတည္းက Since 1976 လုိ႕ ေရးထုိးထားခဲ့တာ။ ။

တည္ရ

ေျဖာင့္ထားေသာမ်ဥ္းမ်ား

ၿမိဳ႕က ၿမိဳ႕မပီသေတာ့
အသံေဟာင္းက ေလတုိက္ၿပီး လြင့္
ျဖစ္ခ်င္တုိင္း ျဖစ္ခြင့္မရွိေတာ့ဘူး
လွမ္းဆုတ္ဖုိ႕ လက္တစ္ကမ္းအလုိ
ျပဳတ္က်သြားတဲ့ အတၱကုိလည္း
ႏွေျမာဖုိ႕ေကာင္းတယ္။
၀မ္းစာ ရွာစားရတာခ်င္းအတူတူ
ရန္ျဖစ္မေနၾကနဲ႕ လူအခ်င္းခ်င္း
ထမင္းတစ္လုပ္က အလုပ္႐ႈပ္တယ္
ဆုိတာ ျပည့္စုံပါတယ္
အနာဂတ္ဟာ ေႂကြသြားတဲ့ ၾကယ္
ဖ်ာမခင္းခင္ လန္႕သြားတဲ့ ပြဲဟာ
လူသားဆန္မႈ
တဒုိင္းဒုိင္း ပစ္ခ်လုိက္တဲ့ ပါးစပ္ေသနတ္ထဲ
လမ္းေဘးဓာတ္တုိင္ေတြ လဲ လဲ က်သြားတယ္
ဘယ္မွာလဲ
စြန္႕ပစ္ထားတဲ့ ရာသီမ်ဳိးမွာ
ျဖစ္ႏုိင္ရင္
ပရဟိတေတြ
ေစ်းတင္ၿပီး ေရာင္းသာပစ္လုိက္ခ်င္တယ္
ကမ္းနားသစ္ပင္ေတြဟာ ထူေထာင္မႈတစ္ခု
ျဖစ္ခ်င္တုိင္း ျဖစ္ခြင့္မရွိဘူး
အရိပ္ေနၿပီး အခက္ခ်ဳိးသလုိ
ငါတုိ႕ကုိယ္ ငါတုိ႕လည္း မ်ဳိၾကရမယ္။
ေရွာင္လႊဲမရတဲ့ ကမၻာပ်က္မုိး
ငါတုိ႕ဆီ
ဆုိက္ေရာက္လာတဲ့ အခါ
ငါ့ကုိ တဲအိမ္တစ္ခုသာေပးပါ
လူဆုိတာ ကုိယ့္အတၱနဲ႕ ကုိယ္
သူ႕အတၱနဲ႕ သူ
ေနထုိင္မႈကုိ ၿခံခတ္ထားဖုိ႕မလုိဘူး
သိပ္သည္းဆပဲ လုိပါတယ္။ ။

တည္ရ
(ပိေတာက္ပြင့္သစ္မဂၢဇင္း ဇန္န၀ါရီ ၂၀၀၉)

လ လ လြမ္းလြမ္းလိုက္ရတာ မ မ မ မေအးရယ္

သ သ သ သတိရလို႔ ဒ ဒ ဒ ဒီစာကိုေရးလိုက္ပါတယ္

မ မ မ မင္းမွာ က က ကို႔ ကိုယ့္အျပင္

န န န ေနာက္တစ္ေယာက္ ႐ိွေနၿပီဆိုတာ

တ တ တ တိလိုက္ရတဲ့အခါ ကို ကို ကိုယ္ေၾကကြဲသြားပါၿပီ

မ မ မင္းမင္းတိပ္ရက္စက္တာပဲ

တ တ တစ္ဘ၀လံုး ခ်စ္ ခ်စ္ ခ်စ္ၾကမယ္ဆိုၿပီး

ဖ ဖ ဖ ဘုရားမွာ ဆု ဆု ဆု ဆုပန္တာ

မ မ မ မွတ္မိေတာ့ဘူးလား

မ်က္ မ်က္ မ်က္ရည္ေတြခန္ပါေတာ့မယ္

ည ည ညဆို အိပ္ လို႔ ကို မ ရ ဘူး

စ စ စ စိုင္းစိုင္းရဲ႕

ခ ခ ခ ခ်စ္ခဲ့တာေလးႏွစ္ အ အ အ အျပစ္မဲ့စြာေ၀းလြင့္

ဆို ဆို ဆိုတာကိုပဲ တ တ တ တခ်ိန္လံုးနားေထာင္ေနတယ္

ဘ ဘ ဘ ဘယ္လိုပဲ ေျဖ ေျဖသိမ့္ ေျဖသိမ့္

န န န ေနာက္ဆံုးေတာ့ အ အ အ အေမွာင္ထဲမွာ

တ တ တ တစ္ေယာက္တည္းပဲဟာ

စု စု စု စုဗူးေလးကုိ ငါ ငါ ငါ ဘာ လုပ္ ရ ပါ့ မ လဲ ။ ။


ေျမမႈန္လြင္

မိသားစု

ျမင္ရတဲ့မီးက မပူပဲ

မျမင္ရတဲ့မီးက ျပာအတိက်ေနတယ္

၀တၳဳနာမည္က City of Joy

အကၤ်ီထဲကနံ႐ုိးေတြ ႐ုန္းကန္ထြက္ေနၾက

ငါတုိ႕နဲ႕သြားၾက ငါတုိ႕နဲ႕လာၾက

ၿမိဳ႕ေတြဟာ ငါတုိ႕နဲ႕ အစာခ်က္ၾကတယ္

ငါတုိ႕လွမ္းမျမင္ရတဲ့ စစ္ပြဲေတြဆီက

ေနေရာင္ထဲ ကူးခတ္ေနတဲ့ငါးေတြ

တစ္ခုပဲ ငါတုိ႕မွာ

အေပ်ာ္တမ္းတုိက္ခတ္ေနတဲ့ေလမ်ား ရွိေနေသး

တစ္ခုပဲ ငါတုိ႕မွာ

အသက္ရွင္ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ လမ္းကေလးမ်ား ရွိေနေသး

တစ္ခုပဲ ငါတုိ႕မွာ

ဘုိးစဥ္ေဘာင္ဆက္ စြဲလန္းခဲ့တဲ့ အိမ္အုိကေလး ရွိေနေသး

ေက်းဇူးတင္ပါရဲ႕

ဖေယာင္းတုိင္ မီးအလင္းေအာက္

ငါ့ထမင္းလုပ္ လုစားေပ်ာ္ပါးေနတဲ့သမီး

ငါ့ပုခုံးေပၚခြစီး

ငါ့ကုိ ျမင္းလုပ္ေပ်ာ္ပါးေနတဲ့သား ရွိေနေသး

ေက်းဇူးတင္ပါရဲ႕

မိန္းမရဲ႕

ညမွာ မင္းကပုံျပင္ေတြလွန္းလုိ႕

ဘုရားမွာ ဆီမီးေတြဆမ္းလုိ႕

ငါ့အိမ္အျပန္လမ္းကုိ မင္းမ်က္လုံးမ်ားနဲ႕ ထြန္းညိႇလုိ႕

ငါက

က်ဳိးပဲ့သြားတဲ့အေတာင္ပံတစ္စုံကုိ

ေက်ာက္ေဆာင္ေအာက္၀ွက္လုိ႕

မေသမရွင္ျဖစ္ေနတဲ့ ေန႕တစ္ေန႕ကုိ ထမ္းလုိ႕

ညစဥ္ညတုိင္း

ခ်ည္တုိင္ဆီအမိအရျပန္လုိ႕၊လွ်ဳိ႕၀ွက္စြာ

ကုိယ့္အသက္ကုိယ္ေမြး၊လွ်ဳိ႕၀ွက္စြာ

ကမၻာႀကီးရဲ႕သြားႀကိဳသြားၾကားမွာ ငါတုိ႕ရေအာင္ေပ်ာ္ခဲ့ၾက။

ခရမ္းျပာထက္လူ

ခ်ယ္ရီမဂၢဇင္း၊ဇြန္လ၊၂၀၀၈

အလကား

အလကားရတဲ့ ေနရာမွာ
အလကား ေဖာ္ျပထားေသာ
အလကားအရာမ်ား
အလကားေတြက လက္ႀကီးကားၿပီး လမ္း မသလားႏိုင္
အလကားေတြက ေျပးလမ္းမေပၚမွာ ေနရာယူအသင့္ မျဖစ္ရွာဘူး
အလကားရွိရာ ေဇာေခၽြးေတြေတာ့ လိုက္လို႕မရြာပါ
အလကားက မနက္မနက္ဆို အိပ္ရာထေနာက္က် ေလကေလးခၽြန္လို႕
အလကားက အလကားေပးရုံ
အလကားက ဖရီးေပါ့ (ပိုက္ဆံမေပးရဘူး)
ယူသြားၾကပါကြယ္ အလကားေတြ ဖရီး
ကုန္တိုက္ႀကီးေတြက အေရာင္းျမွင့္ ေၾကာ္ျငာသလို
buy 1, get 1 free
(မဟုတ္ေသးဘူး)
get 1 free, get 1 more free, get all free (come on!)
ကိုယ့္အေမ့အိမ္မွာ ညစာ အလကား သြားစားရသလို ဖရီး
မီးမရွိတဲ့ရြာမွာ လေရာင္က တလမ္းလံုးကို အလကား လင္းေပးလိုက္သလို ဖရီး
ျမစ္ေတြက ေရကို ပင္လယ္ဆီ အလကား သယ္ေဆာင္သြားၾကသလို ဖရီး
အိပ္ေပ်ာ္သြားရင္ အလကား ေပၚေပၚလာတဲ့ အိပ္မက္ေရာင္စံုေတြလို ဖရီး
အဲဒီမွာ တေယာက္ေယာက္က အလန္႕တၾကား ရုန္းကန္ ေအာ္ေျပးလာတယ္
ဖရီး ဖရီး ဖရီး ဖရီး ဖရီး ဖရီး ဖရီး ဖရီး ... တဲ့
ဒါကို ေနာက္တေယာက္က ဒမ္း… လို႕ (ဘိုဆန္ဆန္) မူးတူးငိုက္ေ၀ ဆဲေရးလုိက္သလိုပ
ဖရီးဒမ္း ကို အလကား လို႕ ဘယ္သူဘာသာျပန္လုိက္သလဲ။

ပန္ဒိုရာ

ကဗ်ာနဲ႔ေရးတဲ့ PORTRAIT

လင္းသဏ္ညီ – ။
ဆံပင္ရွည္တယ္၊ စိတ္ရွည္တယ္၊
လက္ေရးနဲ႔ကဗ်ာေရးတယ္။ ကင္းဘတ္စ္ကို ပိရမစ္ပုံလုပ္ၿပီး
ပန္းခ်ီဆြဲတယ္။ မၾကာခဏ ခရီးသြားတယ္၊
အရာရာကို အမွတ္တရရွိတယ္၊

ေအာင္ပိုင္စိုး – ။
အရပ္ရွည္တယ္၊ ဆံပင္ရွည္တယ္၊
ေဘာင္းဘီဝတ္တယ္၊ စကားေျပာျမန္တယ္၊
အေၾကာင္းအရာမ်ားတယ္၊
အဝင္/အထြက္ၾကမ္းတယ္
ကိုယ္ပိုင္အရည္အေသြးနဲ႔ ရပ္တည္ခ်င္စိတ္ရွိတယ္၊

ဧဇံ – ။
အတည္လား၊ အေနာက္လား
မကြဲျပားဘူး၊ လူအမ်ားႀကီးၾကားမွာ
ေတြ႕ရတတ္တယ္၊ စကားအမ်ားႀကီးေျပာတယ္၊
ေပ်ာ္ရႊင္သူျဖစ္တယ္၊

စိုင္းဝင္းျမင့္ – ။
ခ်ိန္ဆၿပီးေျပာတယ္၊
ထိေရာက္အရွိန္ျပင္းတယ္၊
ကမာၻႀကီးတစ္ခုလုံး ဖ႐ိုဖရဲျဖစ္ေအာင္ ေဝဖန္တတ္တယ္၊
ကေလးမ်က္ႏွာရွိတယ္။ လက္ကိုင္ဖုန္းရစက
လူမျမင္ေအာင္ လွ်ိဳ႕ဝွက္ထားတယ္၊

ေမာင္ဖီလာ – ။
အကုန္လုံးတည္တည္တံ့တံ့လုပ္တယ္
ဣေႁႏၵအပ်က္မခံဘူး
လူသားဆန္တယ္၊ အဆင္မေျပရင္ပ်က္ရယ္ျပဳတယ္
ကမာၻကိုသိတယ္၊
ဘိုဟီးမီးယန္းစတိုင္ရွိတယ္၊

ငုအိမ္ထက္ျမက္ – ။
အက်ႌလက္ရွည္ လက္ဖ်ားထိ
ၾကယ္သီးတပ္ဝတ္ၿပီး
ရင္ဘတ္ဟၿပဲနဲ႔
အလ်င္စလိုႏိုင္တယ္
ကဗ်ာကို ဆန္းဆန္းျပားျပားေရးတတ္တယ္
လမ္းအလြန္ေလွ်ာက္တယ္၊

ထြန္းေဝျမင့္ – ။
အရပ္ရွည္လြန္းေတာ့ ဝတ္ထားတဲ့ဂ်င္းေဘာင္းဘီက
ေျခဖ်ားမေရာက္ဘူး၊
မ်က္မွန္တပ္တယ္၊
ေကာက္ေၾကာင္းနည္းနည္းပဲသုံးၿပီး ပုံဆြဲတယ္၊
စားဝတ္ေနေရးဂ႐ုစိုက္တယ္၊
ကဗ်ာကို ‘စတိုင္ယာ’ေရာၿပီးေရးတယ္
အရွိန္ျပင္းျပင္းရြတ္တယ္၊

ဝိုင္ခ်ိဳ – ။
အခ်စ္ကဗ်ာအေရးေကာင္းတယ္၊
အရက္ေသာက္ဖို႔ ဇြဲရွိတယ္၊
႐ုံးတက္ခ်ိန္မွာ တျခားေနရာေရာက္ေနတာ
ေပ်ာ္တဲ့ အယ္ဒီတာ။
တစ္စုံတစ္ခုကို ေၾကာက္႐ြံ႕ေနပုံမ်ိဳးနဲ႔
လုပ္ခ်င္ရာဇြတ္လုပ္တတ္တယ္၊

ေအာင္ရင္ၿငိမ္း – ။
ကဗ်ာကိုလံဘတ္၊
ကဗ်ာ အေသခံဗုံးခြဲသမား၊
စစ္သားဆန္ဆန္ရင္ဆိုင္တတ္တယ္။
စိတ္ႂကြေဆးမသုံးဘဲ အၿမဲစိတ္ႂကြေနတယ္။

မိုးေဝး – ။
ကြ်န္ေတာ္နားလည္တယ္၊
ကြ်န္ေတာ္ နားမလည္ဘူး

လူဆန္း – ။
ျပင္သစ္စကားေျပာတယ္
ဘာေတြအသစ္ရၿပီလဲ ေမးတတ္တယ္
ကိုယ္တိုင္ေမာ္ေတာ္ကားေမာင္းတယ္
ကဗ်ာကလြဲၿပီး/ က်န္တာေရွာ့(ခ္)ရွိတဲ့ပုံ
ခ်ဥ္းကပ္ဖို႔မလြယ္/ လူထူးလူဆန္းတစ္ေယာက္၊

မင္းထက္ေမာင္ – ။
ႏိုင္ငံတကာဆန္ေအာင္ ေနတယ္
ႏိုင္ငံတကာဆန္ေအာင္ ေျပာတယ္
ႏိုင္ငံတကာဆန္ေအာင္ ေရးတယ္
ကဗ်ာကို မသယ္ႏိုင္ေလာက္တဲ့အထိ
အေလးခ်ိန္မ်ားေအာင္ေရးတယ္

ေမာင္စိမ္းနီ – ။
စာေပစစ္စစ္အယ္ဒီတာ၊
စိမ္းတယ္/ နီတယ္
ဘာမဆိုအကုန္ေတာ္လွန္တယ္
ခ်စ္စရာေကာင္းေအာင္ဆဲတယ္၊
မင္းသမီး အင္ဂ်လီနာဂ်ိဳလီလို
လူမႈေရးလုပ္တယ္၊

ဝင္းေမာင္ – ။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းမ်က္ႏွာနဲ႔တူတယ္၊
စိတ္တိုတယ္၊ အစုအေဆာင္းေကာင္းတယ္။
ကဗ်ာအလုပ္ကဆယ္စုႏွစ္သုံးခုစာေလာက္လုပ္ခဲ့ေပမယ့္ လူမသိ
ေဗဒင္အလုပ္က ေလးငါးႏွစ္နဲ႔ လူသိ-ဟု မွတ္ခ်က္ေပးသူ

ဥတၱရာေအာင္ – ။
ေတာင္ေပၚ/ ေတာင္ေအာက္ကိစၥ
အေလးအနက္ထားတယ္၊
အိတ္ထဲမွာ ‘ဘုရားသခင္’ကို ထည့္ၿပီးသြားတယ္၊
ျပဳျပင္ေရးစိတ္ဓာတ္ကဲတယ္၊
ကိုယ္ေပၚမွာ တံဆိပ္မ်ိဳးစုံေတြ႕ရတယ္။
ဆံပင္စည္း၊ နားကြင္း၊ ေဆးမွင္ေၾကာင္၊
အ႐ိုးေခါင္း လည္ဆြဲ၊ အကုန္လုပ္တယ္

ေကမ်ိဳးၿငိမ္း – ။
မဟုတ္မခံ တုံ႔ျပန္တတ္တယ္
ပိုင္းျခားနားလည္တတ္တယ္
အမွားျမင္တတ္တယ္
စကားကို ျပတ္ေတာင္းျပတ္ေတာင္းေျပာတယ္
အုပ္စု/ ဂိုဏ္းဖြဲ႕ကိစၥ လက္မခံ
တစ္ေနရာနဲ႔တစ္ေနရာ သြားလိုက္/ လာလိုက္

ခိုင္ၿမဲေက်ာ္စြာ – ။
တကယ့္ GENTLEMAN
ဘာေရးေရး တရားကိုလက္မလႊတ္
မိသားစုကို အေလးထားတယ္
သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ေနထိုင္တယ္
စကားေျပာ ညင္သာႏူးညံ့တယ္
တစ္ဖက္သားကို နားလည္ညႇာတာအားေပးတယ္

ေအမြန္ – ။
ေသးေသးေကြးေကြးေပမယ့္ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္တဲ့အခါ
အားထည့္တာ ေတြ႕ရတယ္၊
အေမရိကန္အင္ဒီးယန္းေလးတစ္ေယာက္ကို ျမင္ရသလို
လြတ္လပ္တယ္

ဝင္းသူရ – ။
အယ္ဒီတာဆန္တယ္

ေမာင္လင္းယုန္(ရွမ္းျပည္) – ။
ယက္တူရွင္ကိုနဲ႔ ေတြ႕ဆုံဖူးတယ္
ေဆးလိပ္အမ်ိဳးအစားမေရြး မီးခိုးမတိတ္ေအာင္ေသာက္တယ္
စူးစမ္းလိုစိတ္ေၾကာင့္ တစ္ေယာက္ေယာက္က အၿမဲျပန္
ရွင္းျပေနရတယ္။
TRANSLATOR၊ TUTOR၊
‘ေနာက္ဆုံး လင္းယုန္ငွက္တစ္ေကာင္’အေနနဲ႔
အိုမင္းတဲ့အထိ ပ်ံသန္းဆဲ

ေကာက္ႏြယ္ကေနာင္ – ။
ကဗ်ာနဲ႔ဝိညာဥ္ေလာက
ႏွစ္ေလာက ေနထိုင္တယ္၊
လူတစ္ေယာက္ထက္ စီးကရက္တစ္လိပ္၊ မုန္႔တစ္ခု၊
လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္နဲ႔ပဲ အေဖာ္ျပဳထိုင္ေနတတ္တယ္။
႐ုံးခန္းကိုတက္တဲ့ေလွကားဟာေကာင္းကင္ဘုံကို
တက္တဲ့ ေလွကားလို
ေအးစက္ တိတ္ဆိတ္ရွည္လ်ားမည္းေမွာင္ေနတယ္

ဝင္းျမင့္ – ။
စကားနည္းတယ္ စာမ်ားတယ္
အမႈန္အမႊားကင္းစင္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ပါပဲ

ၿငိဏ္းေဝ – ။
PERFORMANCE ေကာင္းတယ္
ေဆြးေႏြးညႇိႏိႈင္းစိတ္မ်ားတယ္
NEW DIRECTION ရွိတယ္
စကားလုံးေတြကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ထားတယ္
စကားလုံးေတြကို လြတ္လပ္ခြင့္ေပးလြန္းလို႔
တစ္ခါတစ္ရံမွာေရးထားတာ မသပ္မရပ္သလို ျဖစ္တတ္တယ္။
ကဗ်ာကို ကမာၻနဲ႔ဆက္စပ္ေပးႏိုင္တယ္
ဆရာဝန္ပုံစံရွိတယ္

ကိုဘုန္း – ။
ကဗ်ာတစ္ဝက္- ဂစ္တာတစ္ဝက္-
အိပ္မက္နဲ႔တူတဲ့ မ်က္လုံးေတြရွိတယ္
ဦးထုပ္တစ္လုံး အၿမဲေဆာင္းထားတယ္

လြန္းဆက္ႏိုးျမတ္ – ။
ေႏြဦးရာသီတစ္ခုမွာ ဂ်ဳံ႐ိုးနဲ႔ရက္လုပ္ထားတဲ့
ခေမာက္တစ္လုံးေဆာင္းလာဖူးတယ္
ဂ်င္းပင္ဝတ္ေျပျပစ္တဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္
ကိုယ့္သေဘာထားကို အထိပါးမခံဘဲ ညင္ညင္သာသာ
တင္ျပတတ္တယ္၊
ေကာင္းကင္ရဲ႕အျပာေရာင္လိုၿငိမ္းခ်မ္းသူ

နီမ်ိဳးထက္ – ။
ကမ္းထရီးဆံပင္နဲ႔ စီးကရက္နဲ႔
ေလသံဝဲဝဲ
ေႏွးေႏွးေကြးေကြး

ခရမ္းျပာထက္လူ – ။
စကားလုံးျပင္းျပင္းထန္ထန္ေတြသုံးတယ္
စာသားမ်ားမ်ားေရးတယ္၊ ကူညီတတ္တယ္၊
နည္းနည္းေျပာျခင္းေနာက္မွာ မ်ားမ်ားေျပာျခင္းေတြ႕ရတယ္
တစ္ခါတေလ စတိုင္က်က်
တစ္ခါတေလ ဖ႐ိုဖရဲ။

တိုးေႏွာင္မိုး – ။
ေရးထားတဲ့ စာရြက္အနားစေတြကို မီး႐ႈိ႕ၿပီး
မဂၢဇင္းတိုက္ကိုပို႔တယ္
ျမစ္ထဲမွာ ကဗ်ာေတြရွိတယ္ဆိုၿပီး ဓာတ္ပုံလိုက္႐ိုက္တယ္
အေလာင္းေကာက္တယ္/ ဂ်စ္ပစီလုပ္တယ္

ေမာင္လင္းရိပ္ – ။
အနက္ေရာင္လက္ဆြဲအိတ္တစ္လုံးပါတယ္
RADIO/ INTERNET/ WEBSITE ေတြ စိတ္ဝင္စားတယ္
တိုးတိုးတိတ္တိတ္ရွိၿပီး
အေရွ႕တိုင္း အေတြးအေခၚကဲတယ္
ကဗ်ာကို လူထုဆီေရာက္ဖို႔ အၿမဲနည္းလမ္းရွာေနတယ္

သွ်ီသူေအာင္ – ။
ကဗ်ာဆရာေတြကို
‘ေကာင္းကင္ဘုံမွာေနထိုင္သူ’နဲ႔
‘ငရဲဘုံမွာ ေနထိုင္သူ’လို႔၊ ႏွစ္မ်ိဳးခြဲရင္
သူ႔ကို ‘ေကာင္းကင္ဘုံ’မွာ ေနထိုင္သူလို႔
ေျပာရပါလိမ့္မယ္

စိုးမင္းေအာင္ – ။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕အလယ္ေခါင္တည့္တည့္ ေနထိုင္တဲ့သူ
တစ္ဖက္တည္း ကင္းၿမီးေကာက္နားကပ္ႏွစ္ခု
မ်က္လုံးတစ္လုံး ျပန္လည္ျပဳျပင္ထားရ
တစ္ခါက ေမာ္ေတာ္ကားတစ္စီး အရွိန္ျပင္းျပင္း ဝင္တိုက္တာခံရသူ
နားထဲမွာ အသံေတြၾကားေနရတယ္ လာေျပာသူ
ဘုရားသခင္
ေတြ႕တိုင္းလည္း သူနဲ႔ကြ်န္ေတာ့္ၾကား ဘုရားသခင္

ေမာင္ေဒး – ။
ဘာသာျပန္တယ္၊ အားရင္အိပ္တယ္၊
အယ္ဒီတာလုပ္လိုက္/နားလိုက္၊
တစ္ခါတေလ ထီးေကာက္နဲ႔၊
COMPUTER – INTERNET သုံးစြဲမႈနဲ႔။
တီရွပ္အနက္မ်ား၊
ဂ်ာနယ္တစ္ခုလုပ္တုန္းကလည္း စာမ်က္ႏွာေတြအနက္
တစ္ေယာက္တည္း ေတြ႕-ေတြ႕တတ္တယ္

တီက်ဴး – ။
‘လူပိန္မ်ားရဲ႕ကလပ္’ဖြဲ႕ဖို႔တိုက္တြန္းဖူးတယ္
ေနာက္ပိုင္း ပန္းခ်ီဆရာျဖစ္သြားတယ္
လူဟာ ပန္းခ်ီကားထဲကပုံစံအတိုင္း

ခ်မ္းမင္းအိမ္ – ။
ေဘာင္းဘီနဲ႔ ဂိုက္ဆိုက္ေကာင္းတယ္
ကုမၸဏီပုံေပါက္တယ္
အယ္ဒီတာလုပ္ရတာ ဝါသနာပါတယ္
သီခ်င္းတညည္းညည္းနဲ႔။ အေပၚယံၾကည့္ရင္
လူ႕ဘဝကို အေပ်ာ္တမ္းေနထိုင္
ေနတဲ့ပုံလို႔ ထင္ရတယ္

သစၥာပိုင္စိုး – ။
အၿမဲတမ္းအထီးက်န္၊
လွ်ိဳ႕ဝွက္နာက်င္ေနတဲ့ပုံမ်ိဳး

ေျပျမင့္ – ။
စစ္သားဆံပင္ပုံစံနဲ႔၊ ေသာကမ်က္ႏွာနဲ႔၊
ေရွ႕လကေတြ႕ေတာ့ ‘ကြ်န္ေတာ္
အလုပ္လုပ္ေတာ့မယ္’လို႔ ေျပာတယ္။
အသက္ ၄၆/၄၇ ေလာက္ရွိၿပီ

ဘုန္းေနသြန္း – ။
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယုံၾကည္မႈအျပည့္ရွိတဲ့၊
ပိန္ပိန္ရွည္ရွည္ ေခတ္လူငယ္တစ္ေယာက္။
တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခ်ိန္ထဲကေန ထုတ္လုုပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္၊
အနည္းငယ္ေအးစက္တာနဲ႔ ျပတ္သားတာရွိတယ္

ၾကည္ေဇာ္ေအး – ။
ကဗ်ာကို ေရႊလို႔သေဘာထားတယ္
တစ္ခုခ်င္းတူးေဖာ္ေရာင္းခ်တယ္
ကုန္သြားရင္ မေရးပဲေနတယ္။
နည္းနည္းအႏၱရာယ္ရွိတယ္

ေမာင္သင္းခိုင္ – ။
ေႏြးေထြးႀကိဳဆိုတယ္
ႏိုင္ငံတကာစံကိုသိတယ္၊ အရက္ကိုခ်စ္တယ္၊
အဖြဲ႕လိုက္ေနတယ္။
တစ္ခါက အထပ္ ၂၀ ကိုဆင္းဖို႔ ဓာတ္ေလွကားထဲ
ကဗ်ာဆရာေတြ ဆန္႔သေလာက္ ေခၚထည့္ေနလို႔
အေစာင့္က အတင္းပိတ္ၿပီး လႊြတ္ခ်လိုက္တယ္

စန္းဦး – ။
ေဟာလီးဝု(ဒ္)႐ုပ္ရွင္ထဲက ဇာတ္ေကာင္
တစ္ေကာင္လို ေအးစက္စက္အၾကည့္ရွိတယ္၊
တစ္ႏွစ္တစ္ႀကိမ္ ခမ္းခမ္းနားနား ညစာေကြ်းၿပီး
ဗန္ဂိုးရဲ႕ ပန္းခ်ီကားေတြ လက္ေဆာင္ေပးသူျဖစ္တယ္
DIGITAL ART, SHORT VIDEO အျပင္
စာအုပ္ထုတ္ေဝသူ၊ ပိုင္ရွင္

လူအိမ္ – ။
မ်ားလာရင္ ကမာၻေပၚမွာ
သူစကားေျပာရမယ့္သူ ႏွစ္ေယာက္ပဲရွိတယ္လို႔၊
ေႂကြးေၾကာ္တတ္တယ္လို႔၊ ၾကားဖူးတယ္။
တစ္ေယာက္က ‘အေမရိကန္သမၼတ’
တစ္ေယာက္က ‘ကုလသမဂၢ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္’

ႏိုင္မြန္ေအာင္သြင္ – ။
အနက္ေရာင္လယ္သာဂ်ာကင္နဲ႔
ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္သမားအျဖစ္ တစ္ခါပဲေတြ႕လိုက္ရတယ္။
လူက က်စ္က်စ္လ်စ္လ်စ္ရွိေပမယ့္၊
သူ႕စာေၾကာင္းေတြက သူ႕ခရီးလိုပဲ လမ္းေၾကာင္းရွည္တယ္၊
ဝက္ဝံတစ္ေကာင္ကို ကိုင္လွဲခ်ႏိုင္တဲ့ ေအးခဲတဲ့ ေဒသကေန
ပစိဖိတ္သမုဒၵရာကို ျဖတ္ဖို႔ႀကံစည္ေနတယ္

ေနမ်ိဳး – ။
ဘုရားသခင္ဟာ
ကမာၻၿဂိဳဟ္ကို စူးစမ္းဖို႔
ၿဂိဳဟ္သားတစ္ေယာက္လႊတ္လိုက္တယ္။
အင္မတန္႐ိုးသားတဲ့အျမင္နဲ႔
အဆန္းျပားဆုံးေတြကို ေတြ႕ရွိေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ခဲ့သူ၊
လူစုလူေဝးကို ေရွာင္ၿပီးေနတတ္တယ္

ေအာင္ခ်ိမ့္ – ။
စကားလုံးအနည္းဆုံးနဲ႔
အထိေရာက္ဆုံးေရးႏိုင္သူ၊
ပါးစပ္က တစ္လုံးေျပာ တစ္လုံးကဗ်ာ ျဖစ္ေနသူ၊
‘ဟန္’ကိုအမ်ားဆုံး တုပခံရသူ၊
‘ေခတ္ေပၚကဗ်ာရဲ႕ ဘုရားသခင္’လို႔ တင္စားခံရသူ
အသားညိဳညိဳအရပ္ရွည္ရွည္နဲ႔
ေျခာက္ေသြ႕ပုံရေပမယ့္၊ ေလးနက္မႈေတြ
ေၾကာက္စရာေကာင္းေအာင္ စိုရႊဲေနသူ

ေဇယ်ာလင္း – ။
ဘာသာျပန္ရာကေန၊ ဘာသာစကားကိုေတြ႕ရွိသြားၿပီး၊
ဘာသာစကားကို အားျပဳေရးတဲ့ ‘ဘာသာစကားကဗ်ာ’ဆိုတာကို
ဦးေဆာင္ေရးသားခဲ့သူ။ ေနာက္ပိုင္း ဘာသာစကားကဗ်ာနဲ႔
ပတ္သက္သမွ် – ေရးသား၊ ေျပာဆို၊ ေဆြးေႏြး၊ သုေတသနျပဳ၊
ပို႔ခ်၊ ျဖန္႔ခ်ီ၊ ကာကြယ္၊ တုံ႔ျပန္၊ အလုပ္အားလုံး အကုန္
လုပ္ေနသူ။

ပိုင္ – ။
ကြန္ေတာ့္အေၾကာင္းကို
အထက္လူေတြေျပာခ်င္ေျပာပါလိမ့္မယ္
ဒါမွမဟုတ္၊ မေျပာဘဲေနပါလိမ့္မယ္

၃-၁-၂၀၀၉ စေနေန႔၊ ညေန ၃း၄၀ နာရီ

ပိုင္
ႏြယ္နီမဂၢဇင္း၊ အတြဲ (၁၉)၊ အမွတ္ (၆)၊ ေမလ၊ ၂၀၀၉